Elisabeth Vogler'in Sönmek Üzere Olan Sigarası ve Küllük

gypsy kings ne ara bitti atilla ilhan'a ne ara geçtik, ben selim'i ne ara okuttum kendime, edip ne ara karıştı araya, cemal nerden çıkarttı başını, göğe bakma durağına gelmek için hangi otobüse bindik hiç hatırlamıyorum. oysa şu ana kadar verdiğim ani kararların tek hayırlısı aldığım o şemsiyeydi. sonra martılar gökyüzünü birbirine kattı ve biz 32. yaşımızı 33. yaşımıza bağlayan geceyle ilgili konuştuk. hayallerin beni mutsuz ettiğini de belli ki o an ayrımsadım.

elimden gelse, uzatabildikçe uzatırım bu karanlığı. gecenin bu serseri hali hiç bitmez. bir kaç kadeh içtiğim şarabın dumanı hiç aralanmaz gözümde. uyandırmam selim'i de. hiç bitmeyen mumun sarsak ışığını duvardan takip ederim. ve sarıldığım bu kitabı boğana kadar bırakmam. hiç doğmaz güneş, dünya dönmez öteki yüzünü. paris kahvelerinden birinde oturup geçen otobüsleri de hiç yazamaz böylece perec. onu ve gözlerini canımdan çok severim zifiri karanlıkta. attığım adımın da nereye gideceğini göremem. karanlıkla dans ederim ben, kimse görmez. kanepede uyuyakalan kadına hala şiir okurum. elimde en son didem madak kalır, onunla birlikte ölürüm ben bir koltuk başında.

ah o ağladığım film sahnesi yok mu, onu bu yorgun gözlerimle tekrar izlerim, yine ağlarım için için. yere düşen gözyaşı sel olur, felaket olur. ahmet ağbi, güzelim, öldün mü sen. selim'in bir çok kez andığı o esmerliği hatırlayınca aynadaki beyazlığımdan utanırım. ilanımdır, artık tek kelime etmem. onun bana sözcüksüzlüğünü kendime tekrar yaşatmam. sözümdür, bir daha o şarkıyı dinlemem. kıvırcık saçlarına parmaklarımı dolayıp uyuduğum adamı hatırlamam. ahdimdir, bir daha "aklım kayıp kalbim şiir okuyor" demem. ve tesellimdir, bir daha diyarbekir'e uçakla gitmem.

ondokuzumda çok güzel bir aşıktım.
yürmidördümde umutsuz bir kadınım.
otuzüçümü otuzdördüme bağlayan gecede ancak bir c. olacağım.

ne acı.. ah ne acı...

yaşanması gerekenler ancak bu kadar zaman kaplıyor. daha fazla değil. yorgunum. zamanın kendini hatırlatma çabası; saatlerin tıkırtıları. insanın hem cenneti hem de cehennemidir yatağı; her gece gömüldüğü mezarıdır. tekrar tekrar dirilir, tekrar tekrar ölür.

ölsem affetmem kendimi. ölsem affetmem.