29 Haziran 2016 Çarşamba

-I-

                                                                              çok uzun değil, yalnızca bir an, hissediyorum delirmeyi. sonra gayri ihtiyari toparlıyorum kendimi. akıl yüceltildiğinin çok altında, kopup gitmeye hazır, yanılmaya meyilli. bunca övgüyü niçin hakettiğini hiçbir zaman anlayamayacağım.


                                                    bu ışıklar bizi aydınlatmıyor. işte şu koca gökte asılı duran ateş topu, kapkaranlık içimize fayda etmiyor. battıkça batıyoruz o kopkoyu çukura. umut, yardım eli uzatmış bir akbaba.

                             beni alın bu biz'den. zaten hiçbirini tanımıyorum. ki ait değilim bulundukları yerlere. örümceklerden korkmak insanı mahkum etmemeli buraya. kapalı kapılardan ve üzerinden geçen uçaklardan korkmak da. ve öldükten sonra defterlerinin açılıp okunmasından korkmak da. ve...


                 şu bulunduğum yere gömün beni. kıpırdamak istemiyorum. aklımı da zengin bir deliye satayım. hala gördüğüm karartıları kedi sanıyorum. hala yatakta temkinli hareket ediyorum ayağımın dibinde uyuyor diye. böyle işe yaramaz bir akıl, ancak hiç olmayanda değer görür.


bu kadar.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder